عجب رسمیه رسم زمونه خرداد میشه و غم ها می مونه. میرن بچه ها به سمت خونه ولی این منم که منتظر میمونه کجان بچه ها خدا می دونه امروز چندمه!!؟؟ سوم تیره .فردا چی میشه خدا میدونه اب قندو شربت برام می مونه کادو چی میشه خدا می دونه نزدیکه 5 شه ساعت میمونه ،غصه می خونه: چی شد اون شادی خدا می دونه دوستای منو چه خوش خیالن گویند هر دم:(پایان ناامیدی .بسی امید است.) ای روز گار مردی میکردی از دم گوش ما ها میگذشتی. نگذار برا ما غصه وگریه باقی بمونه. این 4 تیر ثبت شد در ذهنم اما کارنامه ..... خدا میدونه اهای بچه ها اهای ادما اهای... امید تون رو از دست ندهید هر مدرسه برویم اسمان مال ماست. پ.ن:از ته دل خودم هر سطرش رو نوشتم .
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
من نه شاعرم نه نویسنده . . . چشمانـــت خودشان غزل می سرایند لبخنـــدت خودش واژه ها را به رقـــص وامیدارند . . . من فقــــط از رویــشان مینویسم . . .
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت